Test pociągnięcia 

Test pociągnięcia polega na uchwyceniu 3 palcami z 4 miejsc, 50-60 włosów u podstawy, blisko skóry i pociągnięciu wzdłuż włosów. Jeżeli więcej niż 10% włosów pozostanie w palcach, może to oznaczać problem z wypadaniem włosów.

Trichoskopia

Trichoskopia to 1 z podstawowych badań obrazowych trychologia. Jest to badanie nieinwazyjne, pozwalające na ocenę stanu włosów i owłosionej skóry głowy oraz kliniczną ocenę Łysienia. Do badania służy wideokamera połączona z monitorem. Po przyłożeniu końcówki kamery do skóry głowy uzyskuje się wyraźnie, kolorowy i powiększony od 50 do 250 razy obraz, na powierzchni włoska, takich jak kolonie Grzybów i bakterii, pasożyty i skupienia substancji egzogennych, takich jak lakiery, żele, woski. Można zdiagnozować stan cebulek włosów, ich grubość i liczbę włosów – jest to tzw trichometria.

Badanie wideoskopowe pozwala również na ocenę stanu skóry głowy (m.in. na zdiagnozowanie łupieżu suchego i tłustego) oraz kliniczną oceną łysienia, np. androgenowego i plackowatego. Zaletami badania są całkowity brak bolesności, możliwość częstego powtarzania oraz szybka i stosunkowo łatwa interpretacja wyników badania. Istotna dla przeprowadzającego badanie lekarza/trychologia a także dla pacjenta, jest możliwość obserwowania na monitorze kolorowego obrazu włosów i owłosionej skóry głowy. Ułatwia to diagnozę i pozwala na bardzo obrazowy sposób wyjaśnienia pacjentowi istoty choroby.

Trichogram

Ocena stanu korzeni włosów, czyli wykonanie trichogramu, nazwanego też trichorhizogramem, jest podstawową metodą badania umożliwiającą rozpoznanie mechanizmu Łysienia i ustalenie jego nasilenia oraz stwierdzenie zaburzenie rogowacenia czy melanogenezy. Prekursorem tej metody był Wojciech Kostanecki. Ocena stanu korzeni włosów polega na pobraniu około 100 głosów i obliczeniu odsetka włosów znajdujących się w poszczególnych fazach cyklu wzrostu włosa oraz włosów wykazujących zaburzenia wzrostowe, tj.: dystrofię 1 dysplazję. Obserwuje się również zmiany barwnikowe i strukturalne. Wybory okolicy, z której wyrwany jest włos, zależy od umiejscowienie i charakteru jednostki chorobowej, enter. Jeśli występują zmiany o charakterze ogniskowym, Bada się korzenie Z obrębu I pogranicza ognisk.

Badanie przeprowadza się za pomocą mikroskopu bądź cicho skoku. Przez 2 do 3 dni przed badaniem pacjent nie łowy, a do 3 tyg. przed badaniem– nie poddawać się zabiegom fryzjerskim. Pasmo 20 do 30 włosów ujmuje się kleszczykami Kochera I wyrywa zdecydowanym pociągnięciem płaszczyźnie osi długiej mieszków włosowych. Wolne podciągnięcie włosów może być bolesny powodować zniekształcenia korzenia włosa. Ocenia się korzenie włosów I ustala proporcję między poszczególnymi fazami wzrostu włosa.

Korzeń włosa anagenowego jest na końcu rozszerzony i ciemny; zazwyczaj zostaje wyrwany z pochewką.

Korzeń włosa katagenowego jest pokryty pochewką wewnętrzny, często wykazuje ścieńczenie, a opuszka morzem kształt maczugowaty. Korzenie włosów katagenowych różnią się od platynowych obecnością pochewek, niekiedy wyrywają się z Kolumną niezróżnicowanych komórek nabłonkowych– jej obecność pozwala na rozpoznanie katagenu.

Włos telogenowy jest zakończony kolbą, zrogowaciały i nie zawiera barwnika.

Oprócz ww. włosów pojawiają się również włosy dystroficzne i dysplastyczne. Włos, którego korzenie i łamanie jest w miejscu przewężenia, nazywamy dystroficzne. Włos dysplastyczny jest równomiernie ścieńczały, pozbawiony pochewek, część bliższa jest falista lub wygięta  jak uchwyt laski. Włosy dysplastyczne to cienkie, ale rosnące włosy.

Prawidłowe proporcje głosów w poszczególnych fazach mogą być następujące: 60 do 85%–wosy anagenowe (max. 3% dystroficzne, max. 10% dysplastyczne), 1-3% włosy katagenowe i 10 -30% – włosy telogenowe.

W przypadku łysienia androgenetycznego wyniki trichogramu wykazują, że proporcja włosów anagenowych do telogenowych jest przesunięta na korzyść włosów telogenowych. Androgeny mogą stymulować powolne zmniejszenie (tzw. Miniaturyzację) i w końcu ‚unieczynnienie’ mieszka włosowego. W leczeniu najlepsze wyniki uzyskuje się przy wczesnym wdrożeniu terapii, ponieważ miniaturyzacja mieszków włosowych jest odwracalna tylko do pewnego etapu. W leczeniu stosuje się preparaty minoksydylu oraz inhibitory 5–alfa–reduktazy: finasteryd i dutasteryd. Niekiedy wewnętrznie stosuje się analogi prostaglandyn. Terapii AGA stosuje się także o wstrzykiwanie autologicznym osoczem bogatopłytkowym. Ma też znaczenie leczenie rekonstrukcyjne (przeszczepienia włosów). Podczas Łysienia typu wczesnego anagenowego-dystroficznego trichogramie obserwuje się normalny procent włosów telogenowych oraz zmniejszony udział prawidłowych włosów anagenowych przy zwiększeniu liczby włosów anagenowo-dystroficznych (0-2%)

Stwierdzenie ponad 30% włosów telogenowych (nierosnących) może świadczyć o łysieniu telogenowym, a ponad 8% włosów dystroficznych – o wystąpieniu mechanizmu łysienia anagenowego, czyli dystroficznego. W tym rodzaju łysienia na mieszek włosowy anagenowy działa bodziec o dużej sile, dochodzi do nagłego zahamowania liczby mitoz w komórkach (następuje zanik opuszki i zmniejszenie grubości korzenia). W ciągu 14 dni powstaje i wypada włos dystroficzny.

Łysienie telogenowe jest definiowane jako utrata włosów w wyniku niedoborów substancji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu (np. Żelaza), chorób o podłożu autoimmunologicznym (np.toczeń rumieniowaty) zaburzeń endokrynologicznych  choroby tarczycy lub poważnych infekcji. W przypadku do Działania określonego czynnika dochodzi do skrócenia fazy anagenu I przedwczesnej inwolucji mieszka włosowego. Włosy wypadają zwykle dopiero po 2 do 4 miesiącach od czasu inicjacji działania przyczyny. Tego typu wypadanie włosów może być obserwowane również po porodzie. Nazywany jest ono łysieniem poporodowym, kiedy włosy, które czasie trwania ciąży pod wpływem działania estrogenów pozostawały w fazie anagenu, jednocześnie przechodzą do fazy katagenu, a następnie telogenu, co powoduje ich nasilenie wypadanie, nawet do kilku miesięcy po porodzie.

W wielu przypadkach występują jednocześnie owa mechanizmy łysienia: telogenowe i anagenowe. Mówimy wtedy o łysieniu mieszanym.

W łysieniu plackowatym przeważają włosy telogenowe (przy powolnym postępie choroby) lub celowym nowo – dystroficzne (przy szybkim przebiegu choroby). Ten rodzaj łysienia polega na nagły i niespodziewany utracie włosów Z miejsc na skórze głowy i u około 5% chorych może przejść w łysienie całkowite obejmujące głowę, Schorzenie polegające na całkowitej utracie włosów na głowie, lub obejmujące całe ciało, kiedy stwierdza się brak włosów na całym ciele.